Sentimenteel gedoe.

Mijn god, wat een ervaringen! Weer zoveel om over te schrijven. De dag na ik het bericht op de blog had geplaatst hadden we echt weer een geweldige dag! We vertrokken om 3.30u naar het zuiden om de pack wilde honden te zoeken omdat ze hun al enkele dagen niet gezien hadden. Door wegwerkzaamheden konden we er moeilijk komen. We hadden een eigen gefabriceerd brugje gemaakt en dat werkte redelijk. Het was een heel eind rijden offroad en door een pan, het was echt prachtig. Toen we er eenmaal waren schoot er heel snel een impala voor onze truck door gevolgd door 2 wilde honden. Ja, gevonden dus! We zagen er steeds meer toen PJ zei dat hij de pups zag. 14 stuks, recht uit de den. Het was echt geweldig. 14 van die nieuwsgierige koppies piepend om hun moeder heen. We hadden zo'n geluk want PJ had ze nog nooit gezien. 3 maanden oud. Het was dus een pack van 26 honden.
Vervolgens toen we terug reden naar ons kamp kregen we een bericht van Cole (manager van Wildlife Act) dat ze een gier gingen taggen. Gieren zijn ook enorm bedreigd omdat ze met 100 tegelijk vergiftigd worden door een vergiftigd karkas. Er blijkt nog steeds een geloof te zijn dat je door het hebben van de botten van de gieren beter kunt zien en andere gekke dingen. Ze hadden een kuiken gevonden in een nest die ze eruit gingen halen om op te meten en te taggen. Cole zei: 'help ze maar...' Ik er natuurlijk meteen naar toe. 'Breng hem maar naar hun toe om hem met de kraan terug in het nest te leggen.' 'Wat?! Ik?! Echt?!' Met knikkende knieën kreeg ik de instructies hoe ik hem vast moest houden. 'Hoofd goed vasthouden achter de nek maar niet te strak.' Oké...Ik was natuurlijk zo zenuwachtig met zo'n enorm beest onder mijn arm en toen hij ineens zijn kop liet hangen was ik bang dat ik hem stikte! Gelukkig was dat niet het geval! Cole nam hem van me over in de kraan en hij lag weer veilig in zijn nest. Wat een lucky girl. Ik was echt door het dolle heen. Wat een geweldig werk! Chris, een van de directeuren zei dat ik mijn handen heel goed moest wassen denkend aan hetgeen wat ze eten. Ja, bedankt Chris om me dat te vertellen nadat ik mijn boterham had opgegeten!
Toen we de volgende dag de darter Edward zagen vroeg hij hoe de gierentagging was en dat er iemand was die er niet over op kon houden waarop hij mij aan keek. Jep, dat was ik.
Ik heb zelfs nog een keer gesport met 'I want to change the world' Kelly. Ik dacht ik doe eens gek. Ik heb het geweten. Twee dagen had ik moeite om in en uit de bakkie te klimmen en de telemetrie omhoog te houden. Die meid was niet te stoppen. Ze sporte elke dag tijdens de star wars movie en heeft een personal trainer.

We hebben elke dag zoveel gezien en wat heb ik elke keer genoten om de wilde honden, cheetahs en leeuwen te zien en te observeren. Maar ook al het andere wild in het park is geweldig! Soms als we 's avonds terug reden naar het kamp zagen we alleen twee paar benen staan van een enorme giraf die dan op de weg stond. En het horen brullen van de leeuwen en hyenas rondom het kamp is geweldig! Enkele dagen geleden reden we naar de workshop van het reservaat, dat is om de hoek van ons kamp, en er spoot water omhoog uit een watertap. Er bleek een olifant geweest te zijn die water blijkbaar kunnen ruiken. Toen we terug kwamen op ons kamp lag er olifantenpoep op de weg voor ons kamp en echt 5 meter voor mijn slaapkamerdeur liepen zijn enorme voetafdrukken! Jammer dat we dat gemist hebben. Of het is 's nachts gebeurd.

En nu zit het erop. Er is zoveel wat ik ga missen. Alle prachtige dieren. De hele dag buiten zijn, de sporen zoeken van de dieren die voorbij zijn gekomen in ons kamp, mijn momentjes in de hangmat voor mijn slaapkamer, de vele keren dat we zo hard gelachen hebben, de koffiepauzes op de bakkie, zelfs alle moeilijkheden in de bush en het continu in de gaten houden of je geen vieze gekke insecten tegen komt, de goeie gesprekken. Ik kan zo nog wel even doorgaan. Toen ik van de week moest plassen tijdens een koffiepauze in de bakkie en PJ een stukje mee liep om te checken of er geen dieren waren zag ik een aantal enorme voetafdrukken. 'Uhm PJ, wat is dit?' 'Ja, dat is nu de voetafdruk van een leeuw. Dit is het territorium van een agressieve vrouwtjesleeuw' Oké bedankt voor de informatie.... Toen ik de bosjes in liep om te plassen zei hij: 'je weet wat je moet doen he als je haar ziet? Niet rennen!' Ja dat is dus makkelijker gezegd als gedaan. Bizar.
Enkele dagen geleden werden we na onze eerste dagsessie naar een hide gereden om 3 uur een hidecount te doen. Alles tellen wat er voorbij komt. Die 3 uur vlogen echt voorbij. Wat een geweldige plek was dat. Er kwam toch veel voorbij. En er lag een neushoorn in het water te rusten. Toen er 46 impalas voorbij kwamen werd het identificeren toch wat lastiger!
We hebben zaterdag nog een cheetah proberen op te graven die ze een maand geleden hadden begraven omdat ze was gedood door een luipaard. Ze wilde bekijken of er barsten in haar hoofd zaten. Maar we hebben haar niet gevonden.
Dat is een kleine greep uit de laatste week in de bush.
En nu zit dat gedeelte van mijn reis erop, helaas! Ik ben nu in Johannesburg en heb een keer niet mijn wekker op 3.45u hoeven zetten. Wat ik overigens nooit een probleem heb gevonden op zo'n plek. De plek waar ik nu ben is prachtig maar hierbuiten is echt niets te doen. Ze raden het ook af om dat te doen. Ik had een heel warm welkom hier en dat deed goed want nu ben ik echt alleen. Ik begin zelfs in het Engels tegen mezelf te praten. Maar eigenlijk ben ik ook weer niet alleen want je knoopt zo snel een gesprek aan.
Ik heb echt een heerlijke kamer en het het is zo bizar hoe je dan geniet van super kleine dingen. Een kraan die goed loopt, dat bed is goddelijk en de kussens zijn net wolkjes.
Ik was gisteren even overweldigd toen ik terug dacht aan alles wat ik tot nu toe al heb meegemaakt. Ik kan het moeilijk in woorden omschrijven maar ik ben zo blij dat ik de kans heb om dit mee te maken! Wat hebben Kelly en ik vaak tegen elkaar gezegd dat we alles zo zullen missen. Het laatste avondmaal was dan ook erg sentimenteel met een paar verdomd goede speeches. PJ, die vrij emotieloos is, zei dat we de beste groep waren die hij heeft gehad. Ik ga er een paar echt missen. Brendan, die later kwam, was echt mijn maatje. Wat hebben we veel gelachen samen. Ik had het even moeilijk bij het afscheid maar goed ik kijk met heel veel plezier terug naar de eerste vijf weken en ga nu genieten van de mooie tijd die nog komen gaat.
Want ik hoorde hier al dat de krugertrip geweldig blijkt te zijn. Dat ga ik vanaf vrijdag doen.