Heftig en geweldig!

De nijlpaarden, ja, of we ze gevonden hebben… Nou, we zijn afgelopen zondag nog wel op een eigen night safari gegaan precies zoals het met de echte night safari ging. Ik heb zo gelachen. Wij in het donker de bush in met Hetty een lamp aan de ene kant en ik rijdend met een lamp aan de andere kant. Schijnend in de bomen. Het leek net echt. Toen we voor een huis stonden om de weg te zoeken kwam de eigenaar (met heel veel geld volgensmij) maar eens kijken wat we daar toch aan het doen waren. “Sorry, just looking for the hippo!” riep ik.
We kwamen onze gids nog tegen van de night safari (die nightsafari was overigens erg leuk!) en hij vertelde dat er ergens eentje rond liep. Ja, het zal best maar niet waar wij reden. Helaas dus niet in de dorp en rondom het dorp in de bush gespot.

De volgende dag, 12 september, reden we terug naar Richards Bay om onze auto in te leveren. En ik was redelijk zenuwachtig omdat ik een dikke vette kras aan de zijkant van de auto had gereden toen ik langs een bosje af schraapte. Echt van de voorkant tot de achterkant. Ik had nog mijn best gedaan om het weg te poetsen met een reinigingsdoekje, wat het natuurlijk alleen nog maar erger maakte en je het alleen maar beter zag omdat het daar veel schooner was en de rest van de auto vol met zand zat, oeps. Toen we aankwamen bij het vliegtuig dacht ik de auto eens even strategisch neer te zetten zodat de man bij de controle de kras niet zou zien als hij aan zou komen lopen. En het is ongelofelijk maar waar: hij zei er niets van. Ik snap het nu nog steeds niet. Maar ik was opgelucht natuurlijk.
Vervolgens werden we opgehaald door Wildlife Act. Je bent dan zo nieuwsgierig wie bij je in het groepje zit. De groepen zouden van 5 personen zijn maar we zitten in het Zululand Rhino Reseve met 10 personen. Je gaat wel met een groepje van 5 personen twee keer dag met de truck rondrijden op zoek naar de dieren. We hebben een erg leuk groepje van 5, 2 meiden uit noorwegen en 1 uit Zwiterserland, Hetty en ik. Dan hebben we nog 2 jonge kerels die eigenlijk de hele dag op hun kamer zitten en 3 engelse diva’s die volgensmij behoorlijk verwend zijn en hun eigen ding doen (maar ze kunnen wel goed koken). Ze hebben de jonkies bij elkaar gezet en de ‘ouderen’. Daar hoor ik nu dus ook voortaan bij.

Zululand Rhino Reserve is een prive reservaat en we monitoren cheetah’s, wilde honden en olifanten. We observeren hun gedrag voor onderzoek en houden in de gaten of het ‘gezonde’ groepen blijven en ze niet in ‘snares’ lopen (stroperij). Het is namelijk een reservaat dus ze kunnen niet naar andere reservaten om zich voort te planten. Omdat het een reserve is bepalen de landeigenaren welke dieren er wel of niet geplaatst worden. Het is echt bizar maar waar. Ze worden verkocht of ingekocht om incest te voorkomen. Het is dubbel maar uiteindelijk heeft de mens het zover laten komen door steeds meer stukken bush van de dieren af te nemen. Door zulke reservaten hebben de dieren toch weer een redelijk beschermd gebied.
Ookal zit er een hek omheen, de stropers komen toch binnen. Daarom hou je ook in de gaten of de dieren niet in ‘snares’ terecht komen die stropers hebben geplaatst. Het reservaat zelf heeft een eigen management om de neushoorns in de gaten te houden. De foto’s en filmpjes die ze als introductie lieten zien waren echt hartverscheurend. De dieren komen dus vast te zitten in zo’n snare die om hun nek komt te zitten en waar ze niet meer uit kunnen komen. Ze doen het eigenlijk om bushmeat te kunnen verkopen maar ze hebben dus ook ‘bijvangst’ zoals de wilde honden, leeuwen, cheetah’s, luipaarden enz.
In Afrika wordt dus elke 10 minuten een neushoorn gestroopt. Omdat ze al alles hebben gedaan tegen de stoperij en ze het nog steeds niet in de hand hebben, heeft het management van dit reservaat besloten om de hoorns van de neushoorns zelf af te zagen. Het doet ze geen pijn maar het is wel arbeidsintensief. En het verdoven van de neushoorns is natuurlijk ook niet bevorderlijk voor hun gezondheid. Daarnaast kost het enorm veel geld omdat ze de neushoorns moeten verdoven met een helikopter en een dierenarts in moeten huren. Ze kunnen het dus alleen doen als er geld is. Echt heel triest maar ze vonden dat ze geen andere keuze meer hadden. Toen we de eerste neushoorns zagen zonder hoorn zag het er echt sneu uit. Maar liever dat dan dat ze worden gestroopt. Maar de hoorns groeien weer aan dus ze moeten het elke 2 jaar opnieuw doen.
Naast de stoperij heerst er in dit gebied een extreme droogte die blijkbaar al 5 jaar aan houdt. Ik had deze informatie vooraf wel gekregen want ze zeiden dat het zou kunnen dat we geen water zouden hebben, maar ik wist niet dat het zo erg zou zijn. Je ziet af en toe een beetje water en wat groene bosjes, de rest is droog. In Hluhluwe was het ook heel droog, maar absoluut niet zo extreem. In het noorden zelfs op sommige plekken best groen. Je ziet hier regelmatig dode dieren langs de weg of in de bush liggen. En dan weet je dus niet of het van een kill is of door de droogte is overleden. Door de droogte moeten we dus ook buffels tellen en observeren hoe uitgehongerd ze zijn. Ze hebben nu besloten om de dieren bij te voeren omdat er gewoonweg echt geen eten meer is.
Van de week, nadat we de wilde honden hadden gevonden, kregen we een oproep van het management dat er een dode buffel lag bij een waterplaats, of we daar een camara-val neer wilden hangen om de gieren te monitoren (die worden ook bedreigd). Welja, natuurlijk. Hij was door het management al open gesneden zodat de wilde dieren en vogels erop af zouden komen. En daar stonden we dan met zijn zessen eromheen. Een paar meter van ons vandaan, achter de bosjes, stond een kudde buffels te grazen. Megan, onze monitor/gids, zei: “Als ze op je af komen dan moet je in de eerste de beste boom klimmen of naar de auto rennen, maar dat is misschien te ver.” *slik*, oke…. wat is de dichst bijzijnde boom dan waar ik in zou kunnen klimmen?
De buffel zelf was dus ook even slikken omdat het aanzicht niet zo fris was. De darmen en maag lagen er al uit en er was al een roofvogel van aan het eten. Het was wel echt heel sneu.
Gisteren zag ik tijdens het rijden een koedoe liggen waarvan ik dacht dat hij dood was. Hij was helemaal uitgemergeld en toen Megan stopte om goed te kunnen kijken zagen we dat hij zijn kopje nog even bewoog. Daar kan ik dus niet goed tegen he. Dat vind ik zo sneu. En dan kun je zeggen ‘het is de natuur’ maar dat is het eigenlijk ook weer niet omdat er een hek omheen zit en hij anders misschien naar een hele andere plek was getrokken. Maar ook nu moet ik me eroverheen zetten en bedenken dat er een ander dier weer van kan eten. Want DAT is natuurlijk wel de natuur.
Zo kom je dus regelmatig heftige dingen tegen waar ik toch wel om moet slikken.

Maar je ziet ook ontzettend gave dingen. Zoals een ochtend dat we de cheetah’s gingen monitoren.
We waren allemaal goed aan het zoeken omdat ze geen band om hun nek hebben om ze met de telemetrie op te kunnen sporen. Ze kunnen dan dus overal zijn. Je bent dan zo intensief aan het zoeken. De andere groep ging de wilde honden zoeken die dus wel een band om hun nek hebben. Dat is dus veel makkelijker, maar zij konden ze niet vinden. En tijdens onze rit zagen we opeens de wilde honden op de weg staan! Ze waren aan het eten van een karkas van een impala die we de avond ervoor hadden zien liggen. Het zijn zo’n leuke, vrolijke beestjes. Toen we ze uit het oog verloren (want ze zijn enorm vlug), gingen we weer op zoek naar de cheetah’s.
Toen ik net naar een verhaal aan het luisteren was van iemand uit ons groepje keek ze langs me af en zei ze “daar zitten ze!!!”. “Wat, huh, waar dan? Ik zie ze niet”. Ze zaten gewoon zo’n 10 meter van ons af, drie mannetjes cheetah’s. Waaaaauuwwww! Echt zo gaaf!!! Ze zijn 14 maanden oud en net bij hun moeder weg gegaan. Ze overleven dus met zijn drietjes. We moesten foto’s hebben van de rechterzijdes zodat we ze kunnen identificeren. Maar die verrekkelingen liepen alleen naar links. Vervolgens kwam er een safari-auto aan vol toeristen die zijn auto off road reed en er 2 meter vanaf ging staan. Dat is dus al de tweede keer dat we dit zien en de dieren raken helemaal van slag. De afspraak in het reservaat is 20 meter afstand te houden maar zij willen doen voor de toeristen. Megan was zo boos! Dit gebeurde ook toen we van de week een groep van 30 olifanten aan het observeren waren. Ze waren zo mooi aan het grazen en toen liepen ze de rivierbedding in. Vervolgens kwamen er weer 3 safari-auto’s aan en eentje was gewoon een olifant aan het volgen achter de hielen en ging precies op de plek staan waar ze de rivierbedding door wilden lopen. Ze konden niet door de weg waar ze door moesten dus ze werden geirriteerd en de bull werd boos, de rest liep hard weg terwijl die auto vol toeristen ze dus bleven opjagen. Ik vond het echt heel erg om te zien wat ze doen. Het is zoveel mooier als je ze gewoon van een afstand kunt observeren in hun eigen gedrag.
Maargoed, na de cheetah’s hoorden we via de walkie-talkie dat er leeuwen in de rivierbedding liggen (die zijn overigens bijna allemaal hartstikke droog). Dus wij daarop af. Wow, er lagen 3 vrouwtjes, 2 mannetjes en 2 welpjes van 6 maanden oud. En daar stonden we dan een uur…hoe gaaf is dat dat je ze zo lang mag observeren. Had me er maar de hele dag neer gezet. Dat is eigenlijk wel het mooie van dit vrijwilligerswerk. Je blijft op respectvolle afstand en je kunt ze uren observeren. Ik vind het echt geweldig!
Een mannetjesleeuw bleef achter een vrouwtje aanlopen (het is ook altijd hetzelfde), maar het vrouwtje moest er niet zoveel van hebben. Wat hadden we een geluk toen het vrouwtje aan de wandel ging, enja, het mannetje er dus weer achteraan kwam, en ze gewoon 1-2 meter voor onze auto liepen. Wij zitten dus los achter in een open pick-up en daar zit je dan… wat nu? Megan zei: “Allemaal heel stil blijven zitten nu”. Uhm…Oke… Wij waren muisstil en zaten doodstil. Je voelt je dan echt heel klein. Achteraf zei ze dat ze heel rustig voorbij liepen omdat we er al heel lang stonden en ze ons dan zien als een groot geheel. Maar als we ons zouden bewegen zouden ze ons wel als prooi zien. Oke, zoiets hoor je dan achteraf…
Maar het was echt zo gaaf!

Ohja en het verblijf, tsja, ik mag niet klagen, we hebben het eigenlijk vrij luxe omdat we water hebben en elektriciteit, vooralsnog, en we hebben genoeg eten. Een jongen die 2 weken in een ander reservaat heeft gezeten zei dat ze 3 dagen geen water hadden. Dan kun je dus echt niks. En toen ze uiteindelijk water hadden kwam er een bruine smurrie uit de kraan. Wij kunnen hier zelfs het water uit de kraan drinken. Maar het komt omdat het een privereservaat is en zij meer geld hebben ivm de lodges vol met toeristen.

Ik zie dat ik al heel veel geschreven heb dus ik laat het even hierbij, ik hou anders niet meer op ;) Er is namelijk zoveel te vertellen. Foto’s volgen.

Bedankt trouwens voor jullie leuke berichtjes! Erg leuk om te lezen!